Το μεσημέρι του Σαββάτου 11/1, διοργανώσαμε πορεία η οποία ξεκίνησε από την πλατεία Χαλανδρίου με προορισμό τα γραφεία της εταιρείας ΛΑΡΚΟ ΑΕ στο Μαρούσι. Με παλμό, συνθήματα και κείμενα, πορευτήκαμε στις γειτονιές του Χαλανδρίου-Αμαρουσίου ενάντια στο συνεχές έγκλημα που συντελείται στα κάτεργα της μεταλλευτικής και μεταλλουργικής εταιρείας. Τελευταίο θύμα ο 55χρονος εργάτης Γιώργος Ψαρράς, που έχασε τη ζωή του μετά από έκρηξη που προκλήθηκε στο εργοστάσιο στη Λάρυμνα Φθιώτιδας τον Νοέμβριο του 2019. Διαδηλώσαμε για να καταδείξουμε ότι τα εργατικά ατυχήματα δεν αποτελούν ατυχείς στιγμές ή μεμονωμένα περιστατικά αλλά αποτελούν εργοδοτικές δολοφονίες και οφείλονται στην εντατικοποίηση των συνθηκών εργασίας και την απαξίωση των μέτρων ασφαλείας.
Είναι πλέον ζήτημα επιβίωσης να θέσουμε κόκκινες γραμμές στην αιματοβαμμένη κερδοφορία του κεφαλαίου βάζοντας μπροστά τις ανάγκες μας και τα ταξικά μας συμφέροντα. Να μη συνηθίσουμε τον θάνατο στους χώρους της δουλειάς.
νομάδες – εργατική συνέλευση στα β/α
κατάληψη Έπαυλης Κουβέλου
Η αφίσα του καλέσματος:
Ακολουθεί το κείμενο που μοιραζόταν κατά την διάρκεια της συγκέντρωσης και της πορείας:
ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΗ ΛΑΡΚΟ! ΤΑ “ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ” ΕΙΝΑΙ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ
Την Τετάρτη 6 Νοεμβρίου στις 8:15 το πρωί μετά από έκρηξη στο μεταλλευτικό εργοστάσιο της εταιρίας ΛΑΡΚΟ στη Λάρυμνα Φθιώτιδας, πέφτει νεκρός εργάτης 55 χρονών πατέρας τριών παιδιών που πήγε να βγάλει το μεροκάματό του. 2 μέρες πριν το θάνατό του, το Συνδικάτο Μετάλλου και το Σωματείο εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ είχαν καταγγείλει στα Μ.Μ.Ε ότι, οι συνθήκες εργασίας των εργαζομένων είναι ιδιαίτερα δυσμενείς, ότι εργάζονται σε κρεματόριο και ανά πάσα στιγμή κινδυνεύουν από δυστύχημα. Παρά τις αλλεπάλληλες καταγγελίες τους, για μη συντηρημένα μηχανικά μέρη του εργοστασίου, για συνθήκες υψηλής πίεσης και εντατικού ρυθμού εργασίας και για ελλιπή μέσα ατομικής προστασίας ,οι υπεύθυνοι συνέχιζαν να σφυρίζουν αδιάφορα. Το Συνδικάτο Μετάλλου Ν. Φθιώτιδας, αναφέρει χαρακτηριστικά σε ανακοίνωσή του , «στο σύνολο του εργοστασίου η ασφάλεια της εργασίας είναι ανύπαρκτη, δυστυχώς λίγες ώρες μετά την καταγγελία μας στα μέσα μαζικής ενημέρωσης ότι η ΛΑΡΚΟ είναι κρεματόριο, επιβεβαιωνόμαστε με τον χειρότερο τρόπο».
Το συγκεκριμένο περιστατικό δεν είναι μεμονωμένο, αθροίζεται με τον θάνατο του 36χρονου εργάτη τον Ιούλιο του 2019, με τους 3 νεκρούς του 2009, με τους 6 νεκρούς πριν 40 χρόνια όπως και με τα δεκάδες ατυχήματα που σημειώνονται κάθε χρόνο. Συγκεκριμένα, ο Γιώργος Ψαρράς είναι ο 72ος καταγεγραμμένος νεκρός στο εργοστάσιο της ΛΑΡΚΟ από την έναρξη της λειτουργίας του, τη δεκαετία του 1960. Δεν είναι λοιπόν η κακιά στιγμή. Είναι έγκλημα κατά της τάξης μας. Αντίθετα για τα αφεντικά, οι θάνατοι είναι απλά ένα υπολογιζόμενο κόστος πάντα μικρότερο όμως, σε σύγκριση με την παροχή όλων των μέσων προστασίας, την σωστή συντήρηση των μηχανημάτων και την αποεντατικοποίηση της εργασίας μας, που θα τους μειώσει τα προσδοκώμενα κέρδη. Είναι έγκλημα για αυτόν ακριβώς το λόγο, γιατί το κέρδος τους δεν υπολογίζει τις ζωές μας.
Όπως πολύ σωστά επισημαίνουν οι εργαζόμενοι, οι υπεύθυνοι για τις εργοδοτικές αυθαιρεσίες και τις δολοφονίες εργατών έχουν ονοματεπώνυμο και θα πρέπει να λογοδοτούν για τις πράξεις τους. Στη συγκεκριμένη περίπτωση της ΛΑΡΚΟ, η μετοχική σύνθεση της εταιρίας (ΤΑΙΠΕΔ 55,2%, Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας 33,4%, ΔΕΗ 11,4%) καθιστά σαφές ότι πρόκειται για εργατική δολοφονία με τη συνέργεια μερικών από των πιο γνωστών κρατικών οργανισμών. Προφανώς, οι υπεύθυνοι εκτός απο ονοματεπώνυμο, δεν έχουν απλώς την κρατική αποσιώπηση της ασυδοσίας στην οποία επιδίδονται, όπως παρατηρείται σε επιχειρήσεις ιδιωτικού κεφαλαίου, αλλά έχουν την πλήρη κάλυψη του κράτους και των δημόσιων φορέων του, όπως αυτή αποτυπώνεται στα ποσοστά της μετοχικής σύνθεσης της ΛΑΡΚΟ.
Όπως έχουμε πει και στο παρελθόν, γινόμαστε μάρτυρες καθημερινά στις δουλειές μας και στις γειτονιές μας, περιστατικών εργοδοτικής αυθαιρεσίας και εκμετάλλευσης που εντάσσονται στην βασικότερη λειτουργία του καπιταλισμού, δηλαδή της ακατάπαυστης παραγωγής κέρδους με το μικρότερο κόστος και όλο αυτό, στις πλάτες των εργαζομένων που πολλές φορές το πληρώνουν με τη ζωή τους. Για εμάς είναι ξεκάθαρο. Δεν θα δεχτούμε ποτέ ως φυσιολογικό, να αφήνει κάποιος την τελευταία του πνοή στην δουλειά του, για το κέρδος των αφεντικών. Η ΛΑΡΚΟ αλλά και η κάθε ΛΑΡΚΟ , θα πρέπει να βάλουν καλά στο μυαλό τους, ότι δεν είμαστε αναλώσιμοι όπως συνηθίζουν να μας αντιμετωπίζουν, αλλά αυτοί και αυτές που μόλις συνειδητοποιήσουν την συλλογική τους δύναμη, θα περάσουν από πάνω τους.
Γνωρίζουμε καλά, ότι η συνθήκη εκμετάλλευσης που ζούμε είναι συνθήκη πολέμου χαμηλής έντασης. Γνωρίζουμε επίσης, ότι αυτή τη συνθήκη μόνο εμείς μπορούμε να την αλλάξουμε. Είναι πλέον ζήτημα επιβίωσης να συναντηθούμε, να μιλήσουμε, να οργανωθούμε στις γειτονιές μας, στους κλάδους μας και μέσα στις δουλειές, ώστε να αγωνιστούμε μαζί για ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, θέτοντας κόκκινες γραμμές στην εκμετάλλευση των αφεντικών. Να μη συνηθίσουμε τον θάνατο, να μην συμφιλιωθούμε με το σφαγείο.
νομάδες – εργατική συνέλευση στα βορειοανατολικά