Την Τετάρτη 5 Μαΐου 2010, 200.000 διαδηλωτές κατακλύζουν το κέντρο της Αθήνας, συμμετέχοντας στην Πανελλαδική Γενική Απεργία, για να εκφράσουν την αγανάκτηση και τη δυσαρέσκεια τους για τα Νέα Οικονομικά Μέτρα, καθώς και την εναντίωση τους στο υπάρχον καπιταλιστικό σύστημα που καταπιέζει και καταπατά τα δικαιώματα όλων των ανθρώπων, εργασιακά και κοινωνικά. Το σώμα της πορείας, εκτός από οργανωμένα μπλοκ συγκροτούνταν επίσης από ανθρώπους κάθε ηλικίας, οι οποίοι κατέβηκαν αυθόρμητα για να διαμαρτυρηθούν. Το κλίμα αυτής ήταν τόσο τεταμένο εξαρχής, ώστε οι διαδηλωτές προχώρησαν ακόμα και σε προσπάθειες για την κατάληψη της Βουλής. Η απάντηση των δυνάμεων καταστολής ήταν να καταπνίξουν το κίνημα , κάνοντας αλόγιστη χρήση χημικών, προσπαθώνταςνα αντιμετωπίσουν το κύμα οργής που είχε ξεσπάσει από τους διαδηλωτές.
Κατά την διάρκεια της πορείας έγιναν επιθέσεις σε καταστήματα πολυεθνικών εταιρειών, υποκαταστήματα τραπεζών κλπ. . Ανάμεσα σε αυτά και το υποκατάστημα της MARFINBankτης οδού Σταδίου, το οποίο τυλίχθηκε στις φλόγες από βόμβες-μολότοφ. Μόλις μαθεύτηκε ότι υπάρχουν εγκλωβισμένοι εργαζόμενοι μέσα στο κτίριο, αμέσως οι διαδηλωτές προσπάθησαν να σβήσουν τη φωτιά για να τους απεγκλωβίσουν, ενώ ταυτόχρονα δέχονταν επίθεση από τα ΜΑΤ. Πέντε από τους εργαζόμενους καταφέρνουν να βγουν με διάφορους τρόπους από το κτίριο, όμως τρεις από αυτούς βρίσκουν τραγικό θάνατο από τις αναθυμιάσεις που προκλήθηκαν από την φωτιά. Σαν αναρχικοί είμαστε ενάντια σε οτιδήποτε στερεί την ζωή αθώων ανθρώπων και γι’ αυτό άλλωστε αγωνιζόμαστε. Εκφράζουμε ειλικρινά την λύπη μας για το χαμό τριών συνανθρώπων μας και είμαστε βέβαιοι ότι πρόκειται για δυστύχημα και ότι σκοπός της πράξης σίγουρα δεν ήταν να χαθούν ανθρώπινες ζωές. Τα ΜΜΕ παρουσιάζουν το συγκεκριμένο συμβάν σαν στυγνή δολοφονία από ‘’κουκουλοφόρους’’. Ο σκοπός είναι προφανής. Πρόκειται για προσπάθεια στοχοποίησης και ποινικοποίησης του διαρκώς διογκούμενοι αναρχικού-αντιεξουσιαστικού χώρου και στοχευμένης αποκοπής του από το ευρύτερο κοινωνικό κίνημα, κάτι που φάνηκε από την μεθοδευμένη επίθεση των δυνάμεων καταστολής στην αναρχική κατάληψη Ζαΐμη, στο ΔΙΚΤΥΟ για τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα της οδού Τσαμαδού και τις αθρόες συλλήψεις και ξυλοδαρμούς σε όλο το κέντρο της Αθήνας.
Αντιθέτως δολοφονική είναι η στάση που κρατάει η εργοδοσία και το κεφάλαιο υποχρεώνοντας τους εργαζόμενους να δουλεύουν σε μέρα Γενικής Απεργίας. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο Βγενόπουλος επέβαλλε στους υπαλλήλους να εργάζονται σε ένα κτίριο το οποίο δεν είχε τις στοιχειώδεις προδιαγραφές ασφάλειας (σύστημα πυρόσβεσης, έξοδος κινδύνου, ρολά ασφαλείας) και αρνήθηκε στους εργαζόμενους που παρακαλούσαν από τις 12 η ώρα το μεσημέρι, να αποχωρήσουν κλειδώνοντας και εγκλωβίζοντάς τους σε ένα κτίριο το οποίο βρισκόταν στη διαδρομή μιας μεγαλειώδους και οργισμένης διαδήλωσης.
Όμως όλα τα παραπάνω το μόνο που καταφέρνουν είναι να μας εξοργίζουν ακόμη περισσότερο και να δυναμώνουν την υπόσχεσή μας για κλιμάκωση των κοινωνικών μας αγώνων, μέχρι να επιτύχουμε την οριστική ρήξη της κοινωνίας με την εξουσία.
ΚΛΕΙΣΤΕ ΤΙΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΕΙΣ
ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΕΠΑΥΛΗΣ ΚΟΥΒΕΛΟΥ
Διονύσου & Σόλωνος, Μαρούσι
Υποβολή απάντησης